پارچه های گرد باف
هنگام کاریرد پارچه های گردباف در مقایسه با تخت باف باید به نکات زیر توجه کرد:
انواع تور
در این نوع بافت یک نخ اضافی حول نخهای تار به فرم های دلخواه می پیچد و تشکیل شبکه هایی با شکل و اندازه های مختلف را میدهد. از این تولیدات در انواع تورهای تزیینی, تورهای لباسی, تور ماهیگیری و سایر انواع استفاده می شود.
منسوجات بی بافت
اصطلاح منسوجات بی بافت اغلب در اکثر زبانها در مقابل واژه پارچه های بافته شده به عنوان یک مرجع به کار گرفته می شود. این منسوجات در محصولاتی نظیر اقلام بهداشتی, جداکننده های باتری, فیلترها و ژئوتکستایل ها کاربرد دارند.
تاریخچه تولید منسوجات بی بافت برای اولین بار به سال های ۱۹۳۰-۱۹۴۰ برمی گردد. اما شروع این صنعت از نیمه های دهه ۶۰ در اروپا آغاز شد و این درست زمانی بود که اصطلاح Nonwoven یا Vliesstoffe توسط مجموعه کوچکی از تولید کنندگان به کار گرفته شد. از آن پس تولید محصولات بی بافت به سرعت گسترش یافت وکاربرد چنین محصولاتی بسیاری از جنبه های صنعتی و حتی زندگی شخصی را دربرگرفت. مطابق با تعریف جهانی سازمان استاندارد به شماره ISO 9092 یا استاندارد EN 29092 منسوج بی بافت چنین تعریف می شود: لایه یا شبکه ای از الیاف منظم یا غیر منظم آرایش یافته که به وسیله ایجاد اصطکاک و یا اتصال یا پیوستگی به وجود می آیند. این تعریف شامل لایه های کاغذی و محصولات بافته شده به طریق تاری- پودی, پودی وتاری, اتصال دوختی(به وسیله نخ یا فیلامنت) . نیز کالاهای نمدی شده(که دوباره سوزن زنی شوند یا نشوند)نمی شوند. پارچه های بی بافت بدون هیچ کحدودیتی از الیاف ساخته می شوند اما لزوما تنها از الیاف تشکیل نمی شوند. این گونه الیاف می تواند حتی الیاف بسیار کوتاه به طول چند میلی متر در فرایند wetlaid باشند ویا الیافی معمولی مورد استفاده در صنایع نساجی قدیمی و یا فیلامنتهای بسیار بلند باشند. خواص و ویژگی های پارچه های بی بافت تا حد زیادی به نوع الیاف و تکمیل نهایی آن بستگی دارد. الیاف ممکن است طبیعی, مصنوعی, آلی یا غیر آلی باشد. دامنه منسوجات بی بافت از محدوده نساجی هم فراتر می رود. خواص پیوستگی منسوجات بی بافت به درگیری نخ وابسته نیست و حاصل ارتباط بین یک لیف با لیف دیگر است که موجب می شود ویژگی های منحصر به فرد خود را (مثل خواص بهتر در جذب و فیلتراسیون) داشته باشند.
سیستم منسوجات بی بافت
در این نوع منسوجات هیچگونه نخی تولید نمی شود بلکه منسوجات نهایی از الیاف یا لایه الیاف گرفته می شود و چون مرحله تبدیل به نخ وجود ندارد مرحله بافندگی نیز حذف می شود در عوض مرحله تشکیل لایه تارعنکبوتی(web) و مرحله اتصال و پیوستگی ( bonding) به فرآیند تولید اضافه می گردد. منسوجات بی بافت به صرت گسترده ای به شکل شبکه های تو در توی الیاف یا رشته های درگیر شده که به صورت مکانیکی, حرارتی و یا شیمیایی به هم چسبیده و یا متصل شده اند و مصرف می شوند. این سیستم تولید به دلایل مختلف نظیر کاربردهای فراوان, تولید بسیار بالا و عملکرد عالی نسبت به دیگر منسوجات توجه بیشتری را برانگیخته است. پارچه های بی بافت پارچه های طرایی شده ای است که طول عمر آن می تواند محدود( پارچه های یک بار مصرف) و یا طولانی وبسیار با دوام باشد. پارچه های بی بافت دارای عملکرد و خواص ویژه ای مانند جذب و دفع مایعات, انعطاف پذیری(خاصیت ارتجاعی), کش آمدن, نرمی , استحکام, نسوز بودن, قابل شست وشو بودن, ضربه گیری, فیلتراسیون, جلوگیری از ورود باکتری ها وغیره هستند. ترکیب این خواص غالبا ضمن برقراری موازنه مناسب بین طول عمر محصول و هزینه های مربوطه از نظر شکل ظاهری دوام و ساختار نیز مشابه پارچه های بافته شده بوده و از نظر حجیم بودن می تواند به اندازه ضخیم ترین لایه های مبل و لباس تولید شوند.پارچه های بی بافت در ترکیب با سایر مواد طیف وسیعی از محصولات با خواص گوناگون را پدید می آورند و به تنهایی در زمینه های پوشاک, وسایل و لوازم خانگی, مهندسی, کالاهای صنعتی و مصرفی کاربرد دارند.به هر حال به منظور استحکام بخشی به لایه الیاف(web) به خاطر فقدان نیروی اصطکاک لازم می بایست الیاف به یکدیگر متصل شوند. تثبیت لایه بعد از شکل گیری آن دومین مرحله در تولید منسوج بی بافت است. عملیات تثبیت نقش عمده ای در ایجاد خواص نهایی پارچه دارد بنابراین می بایست حتی المقدورکاربرد نهایی منسوج در این مرحله مورد توجه قرار گیرد.
این عملیات را می توان با به کار گیری فعل و انفعالات شیمیایی( اتصال شیمیایی) نظیر پیوند دهنده ها به انجام رساند. این اتصال دهنده ها را می توان با غوطه ور سازی, پوشش دادن , اسپری کردن یا اتصال چاپی به طور متناوب به کار بردو نیز می توان از پیوند دهنده های حرارتی مثل ذوب کردن جزیی الیاف محتوی یا فیلامنت ها استفاده نمود. در این مورد می توان از کالندر نمودن یا دمش هوای گرم یا تاثیر فراصوتی نیز بهره برد. تثبیت به روش مکانیکی( اتصال اصطکاکی) ممکن است به صورت سوزن زنی, دوخت, درگیری جت هوا و یا ترکیبی از آنها صورت پذیرد. برای تحقق نیازهای مشتری می توان خواص منسوج فعلی را در مرحله تکمیل اصلاح نمود. به همین منظور می توان قبل یا بعد از فرآیند اتصال از مواد شیمیایی یا فرآیندهای مکانیکی در مرحله پایانی تولید استفاده نمود. برای رسیدن به خواص مطلوب می بایست در انتخاب مواد اولیه, ته نشین شدن الیاف به عنوان مواد فیبری با دانسیت های مختلف, انتخاب روشهای تثبیت و تکمیل دقت نمود. فهرست زیر برخی از محصولات شناخته شده پارچه های بی بافت را نشان می دهد: